روان‌درمانی یکپارچه‌نگر یک رویکرد جامع و انسجامی است که به تمام جنبه‌های عملکرد انسانی توجه دارد؛ از جمله ابعاد عاطفی، شناختی، رفتاری، فیزیولوژیکی، اجتماعی و معنوی. هدف این رویکرد این است که فرد را به انسجام و یکپارچگی درونی برساند و توانایی او را برای زندگی در لحظه و بدون پیش‌داوری افزایش دهد.
اصول و اهداف کلیدی:
1. یکپارچه‌سازی شخصیت:
• شناسایی و پذیرش جنبه‌های پذیرفته نشده، ناآگاه یا متعارض شخصیت.
• کاهش مکانیزم‌های دفاعی که مانع انعطاف‌پذیری و خلاقیت فرد می‌شوند.
• کمک به بازگشت فرد به زندگی با تماس کامل و تجربه‌ای آزادانه از هر لحظه.
2. انسجام سیستم‌های مختلف درونی:
• ترکیب سیستم‌های عاطفی، شناختی، رفتاری و فیزیولوژیکی.
• توجه به ابعاد اجتماعی و معنوی که بر زندگی فرد تأثیر می‌گذارند.
• درک چالش‌ها و نیازهای خاص هر مرحله رشدی در زندگی و فراهم کردن فرصت‌هایی برای یادگیری و رشد.
3. استفاده از رویکردهای مختلف:
• ترکیب رویکرد روان‌پویشی، گشتالت‌درمانی، رفتاردرمانی، شناخت‌درمانی، تحلیل تبادلی و بدن‌درمانی.
• استفاده از نظریه‌های تحولی برای توضیح رفتارها و مشکلات روان‌شناختی.
• گزینش و ترکیب این رویکردها برای پاسخگویی به نیازهای منحصر‌به‌فرد هر فرد.
4. بهبود کیفیت زندگی فرد:
• تمرکز بر افزایش کیفیت وجود و عملکرد فرد در سطوح درون‌روانی، بین‌فردی و اجتماعی.
• توجه به محدودیت‌های درونی و بیرونی فرد در عین تشویق به دستیابی به حداکثر ظرفیت‌ها.
نقش درمانگر:
• درمانگر در این رویکرد نه‌تنها بر رشد شخصی مراجع تمرکز می‌کند، بلکه باید خود نیز در مسیر یکپارچگی و رشد شخصی گام بردارد.
• درمانگر موظف است دانش خود را به‌روز نگه دارد و با رویکردهای مختلف روان‌درمانی تعامل و گفت‌وگو داشته باشد.
• اخلاق حرفه‌ای در این رویکرد شامل تعهد به پیشرفت مداوم علمی و رشد فردی است.
منبع : https://www.integrativetherapy.com/en/integrative-psychotherapy.php
دیدگاه خود را بنویسید